PUBLICATIES | Levensverhalen | Publicaties leden | Publicaties kinderen | Publicaties volwassenen | DVD’s
’Jonge mensen weten niet wat vrijheid is. Ook ik kan het niet uitleggen. Natuurlijk was ik bang in de oorlog. Hoe 
vreemd het ook mag klinken: ik had die tijd niet willen missen. Die tijd heeft mij geleerd wat vrijheid betekent. Die tijd heeft mij sterk gemaakt.’
Dit is een citaat onder uit het boekje ‘Eénmaal kindje, zul jij trots zijn’ dat de KvV uitgaf ter gelegenheid van haar vijftienjarig jubileum eind maart 2004. Het boek bevat fragmenten uit 33 levensverhalen van kinderen van verzetsdeelnemers en is opgedragen aan ‘onze ouders’. De levensverhalen worden in de loop van 2008 in hun totaliteit overgedragen aan het archief van het Niod. Zij zullen daar in de toekomst in beperkte mate toegankelijk zijn.
Van het boek ‘Eénmaal kindje, zul jij trots zijn’ zijn nog enkele exemplaren verkrijgbaar. Bestellen kan bij het secretariaat van de Vereniging Kinderen van Verzetsdeelnemers 1940 – 1945: info@verzetskinderen.nl
Levensverhaal Ria (Maria) Boxtart
Hieronder volgt het levensverhaal van Ria (Maria) Boxtart, door haarzelf verteld in 2003 / 2004 en uitgewerkt door Minka Kaszó. Een verkorte versie van dit verhaal staat in het boekje “Eénmaal kindje, zul jij trots zijn.”
Ria Boxtart was in 1989 één van de oprichters van de KvV. Nog steeds is zij actief bezig voor onze vereniging. Zij koos er uit eigen beweging voor om nu uit de anonimiteit van het boek naar voren te treden en op deze pagina met name genoemd te worden.
Het voorgaande wil niet zeggen, dat leden, die de moed en / of de behoefte hebben ook hun eigen levensverhaal via deze website met anderen te delen, dit niet anoniem zouden mogen doen. Hun levensverhaal hoeft ook niet in het bovengenoemde boekje te staan.
Onze leden zijn van harte uitgenodigd ons hun verhaal te zenden, zowel per post als via info@verzetskinderen.nl
Levensverhaal Rob Zillesen
Van het begin 2003 aan medelid Ria Boxtart vertelde, op de band opgenomen en door Minka Kaszó uitgewerkte levensverhaal van Rob Zillesen staat een verkorte versie in het boekje “Eénmaal kindje, zul jij trots zijn”. Dit verhaal was uiteraard deels een momentopname en sindsdien is er het nog het een en ander gebeurd en duidelijker geworden in zijn leven.
Ik citeer: “Ik had in mijn bureaulade nog een enveloppe liggen, waarin een zeer oud vodje stuk wc papier.” Dit bleek de aan het eind van zijn verhaal genoemde afscheidsbrief van zijn vader aan Rob’s moeder te zijn, niet meer echt leesbaar. Rob is ermee naar het NIOD gegaan en daar kon men meer ontcijferen. Het origineel ligt daar nu in het archief. Mèt ondermeer de originele foto van het gezin Zillesen, die bij dit artikel is gevoegd, zodat het verzetsverhaal van de heer Zillesen voor de geschiedenis nu een ‘gezicht’ heeft gekregen. Tevens heeft men bij het NIOD alle gegevens opgezocht over wat Rob’s vader in de oorlog had gedaan en diens aandeel in het verzet bleek veel groter dan Rob wist. Het heeft hem goed gedaan om de volledige waarheid te weten.
Rob’s familieleven werd lange tijd getekend door zijn na de oorlog psychisch ziek gebleven moeder en zijn chronisch zieke en comateuze dochtertje Miriam, beiden langdurig opgenomen en resp. in 1992 en 1978 overleden.
Ik citeer: “Een periode van grote zorgen en erg zwaar, maar je deed het met liefde.” Zijn eerste huwelijk hield niet stand, na zijn scheiding hertrouwde Rob enige jaren later met zijn huidige vrouw. Zij kregen geen kinderen.
Omstreeks 1999 ontdekte Rob de KvV en werd hij lid.
In de herfst van 2003 kreeg Rob erge last van eczeem en slaapproblemen. Op de radio hoorde hij wat later over het bestaan van Centrum ’45, hij was er in behandeling van 2005 tot medio 2007. Hij schrijft: “Samen met andere mensen werken aan meer innerlijke rust, je verleden een plaats geven, enz. enz., uiteindelijk met het doel om beter te leven, zodat je verder kon.”
Ik citeer: “Als het mij lukt, ben ik nu van plan om mijn levensverhaal door te vertellen op scholen.”
“Mijn motto zou dan zijn: al heb je nog zoveel tegenslagen gehad, blijf aan betere tijden werken en met een beetje hulp van anderen en ook met wat geluk, gaat de zon vast weer schijnen.”
Op 4 mei 2008 legde Rob Zillesen namens de KvV bloemen bij de Herdenking op de Dam in Amsterdam, samen met zijn vrouw Els.
Samenvatting Minka Kaszó, januari 2009.