In 1972 werd het COVVS (Centraal Orgaan Voormalig Verzet en Slachtoffers) opgericht als een samenwerkingsverband van organisaties van verzetsmensen, ex-kampgevangenen en vervolgden. Zij, die de bezetting hadden overleefd, wilden zelf hun stem doen gelden. Het COVVS werd zodoende een gesprekspartner van regering en parlement.
Momenteel zijn er een vijftiental organisaties aangesloten. De onderlinge solidariteit en weder-zijdse hulp staat bij de belangenbehartiging van de verschillende groepen oorlogsgetroffenen voorop. Belangrijk is het organiseren van reünies en andere vormen van onderling contact, het (ook in de toekomst) instandhouden van herdenkingen bij nationale en internationale monumenten en het levend houden van het gemeenschappelijk uitgangspunt ‘dat nooit meer’ door actief op te treden tegen nieuwe verontrustende verschijnselen.
Hoe nu verder
In de afgelopen jaren hebben zich kwesties voorgedaan, die om een herbezinning vragen. Zo heeft de NS een vergoeding toegekend voor nabestaanden van degenen die ‘omwille van wat ze zijn’ naar vernietigingskampen zijn overgebracht met treinen van de NS. Daarbij is voorbijgegaan aan die mensen uit het verzet die met gevaar voor eigen leven mensen hebben trachten te redden van het afvoeren naar die kampen en zelf werden afgevoerd. Ook andere verzetsmensen die naar kampen werden overgebracht door de NS en niet meer terugkeerden, staan met lege handen.
Inmiddels heeft de NTR een serie programma’s gemaakt over de geschiedenis van Nederland, waarbij in het laatste deel de Tweede Wereldoorlog en de tijd erna in Nederlands-Indië werd behandeld. Het verzet werd daarin geminimaliseerd en de deelnemers vooral als avonturiers bestempeld.
UItgangspunten
Een van de uitgangspunten is het actief optreden tegen verontrustende verschijnselen. Dat lijkt nu eens te meer geboden, maar is tot dusverre beperkt gebleven tot enkele overlegbijeenkomsten.
Vandaar dat de deelnemende organisaties hebben besloten met elkaar te onderzoeken op welke wijze daar momenteel gestalte aan gegeven kan worden. Kunnen wij op meer ‘activistische’ wijze naar buiten treden? Op welke wijze willen wij in de toekomst optreden? Heeft de COVVS eigenlijk nog bestaansrecht zoveel jaar na de oorlog?
We gaan hierover met elkaar in gesprek en ik zal u op de hoogte houden.
Henk Mreijen